تاندن به مرکز ثقل بدن اشاره می‌کند که در ناحیه تحتانی شکم (پایین ناف) قرار دارد. بر اساس باورهای قدیمی آسیایی، تاندن ناحیه‌ای است که از آنجا بدن گونه‌ای از انرژی را که در زبان ژاپنی کی نام دارد بازپخش (آزاد) می‌کند. همان انرژی که تمام اجسام در جهان را حرکت داده و تغییر می‌دهد. کی و تاندن عناصر اصلی تمامی اشکال طب سنتی آسیای شرقی هستند، از طب سوزنی و شیاتسو گرفته تا طب گیاهی.تاندن مرکز ثقل بدن است، دستها و پاها در اطراف آن در حرکتند و این مرکز در حفظ تعادل و پایداری فرد در اجرای تکنیک نقش اساسی را ایفا می کند.
از جنبه های دیگر این مرکز به عنوان منشاء قدرت، راهی است بسوی وحدت روح با جسم زیرا فلاسفه و اساتید هنرهای رزمی مشرق زمین به این امر اتفاق نظر دارند که مرکز روح انسان در هارا (شکم) و ناحیه تاندن قرار دارد، با بستن كمربند به دور كمر و گره زدن آن در نقطه (كی كائی تاندن) تجمع و تمركز نيروی درونی (كی) به نمايش گذارده می شود و بر اساس همین اعتقاد برای تقویت روح که بخش اساسی اعتماد به نفس است ابتدا بایستی به تقویت ناحیه شکم پرداخته شود.
تان به ضرورت طب آسیایی اشاره دارد و دن به معنی شالیزار است. تاندن به تنهایی یک نقطه خاصی در بدن نیست، بلکه ناحیه‌ای است که در قسمت تحتانی شکم گسترده شده است که همانند شالیزار برنج می‌توان آن را به بخش‌های مختلفی تفکیک کرد. مردم بطور فعال در حال تقویت کی در بدن خود هستند (تمرینات و نرمشهای تای‌چی)، در حالیکه پزشکان طب آسیایی و یا اساتید هنرهای رزمی اغلب به نواحی دیگری از تاندن اشاره دارند.

تشریح جزئیات و نظریات اولیه طب سنتی آسیایی در حوزه این مقاله نمی‌باشد، ولی اگر شما از آن دسته اشخاصی هستید که به کی اعتقاد ندارید باید به این نکته توجه کنید که هر فعالیتی در کاراته، از تنفس گرفته تا لگدهای چرخشی از تاندن سرچشمه می‌گیرد.

بطور مثال یک ضربه مستقیم دست مؤثر نخواهد بود اگر فقط بازوها و شانه‌هایتان حرکت کند. زمانیکه شما تکنیک ضربه مستقیم دست (مخالف پای جلو) را اجرا می‌کنید وزن خود را به روی زانوی پای جلو منتقل و پای عقبتان را کاملاً کشیده نگه دارید تا بیشترین قدرت ایجاد شود. بعبارت دیگر باید مطمئن شوید تاندن با عوامل اجرای تکنیک؛ مشت، بازو و شانه هماهنگ و در حرکت ‌می‌باشد. اگر چه شما در حالت سکون ضربه را اجرا می‌کنید ولی باید همزمان با اجرای تکنیک کفل خود را بچرخانید تا بدنتان به دور تاندن بچرخد، ضربه حاصل به مراتب نیرومندتر خواهد بود. همانند هر تکنیک دیگری در کاراته که قدرت فوق‌العاده خود را (کی) از پایین‌ترین منطقه شکم یعنی تاندن می‌گیرد.

بطور ساده زمانیکه تنفس می‌کنید سعی کنید از قسمت تحتانی دیافراگم بجای سینه و شانه‌هایتان استفاده کنید. استفاده از قسمت فوقانی بدن برای تنفس، شانه‌ها را افتاده و بدن را خمیده کرده و مانع از حرکت درست می‌شود. با تمرکز کردن تنفس‌تان با تاندن خود، تنفس‌هایتان عمیق‌تر، نرم‌تر و بطور کل بدنتان آرام (ریلکس) خواهد شد.

سخن آخر اینکه، برای استفاده از تاندن نیازی نیست که به کی اعتقاد داشته باشید، در واقع وجود کی و تأثیرش در مبارزه موضوع بسیاری از مباحثه‌ها در سلسله مقالات رزمی است. برخی به آن معتقدند و برخی دیگر نه. اما بسیاری از اساتید هنرهای رزمی صرف نظر از اعتقادشان نسب به کی، به مرکز ثقل در بدن اعتقاد داشته و وجود تاندن را برای اجرای درست یک تکنیک ضروری می‌دانند.

کیای (فریاد)

هر کسی که نمایشی از کاراته را تا بحال دیده باشد می‌داند که اساتید کاراته همواره در موقع نواختن ضربات دست و یا پا، فریاد بسیار بلندی می‌کشند، برخی می‌گویند که آنها جیغ می‌کشند اما نام آن فریاد کیای است.

بسیاری از آسیایی‌ها معتقدند که نیرویی میان تمام اشیا جریان دارد که آنها را وادار به حرکت و تغییر می‌کند. در زبان ژاپنی به این نیرو کی می‌گویند. بطور مثال آب و هوا که دائما در حال تغییر است تِـن‌کی (کی آسمانی) نامیده می‌شود.وجود این نیرو در تمام موجودات اساس و قدرت محرکه می باشد و در حقیقت این انرژی گهواره قدرت موجودات است. (کی) در واقع یک انرژی کیهانی است که وقتی از بدن خارج می شود مجدداً به مرکز تجمع خود باز می گردد.

محل این انرژی در بدن حدود ۱۰ سانتیمتر زیر ناف قرار دارد، این قسمت از بدن را (کی کائی تاندن) می نامند. تاندن یا به عبارت چینی آن (تان تی ین) مرکز نیروی حیاتی بدن است تامین انرژی و تقویت این قسمت از بدن با انجام تمرینات رزمی و شیوه های مختلف تنفسی صورت می پذیرد و با اجرای تکنیک و مهارت در انجام حرکات رزمی طرز تجلی و به ثمر رسیدن این انرژی اعجاب انگیز نمایش داده می شود.

مردم عادی نیز نیروی کی دارند هرچند در اکثر اوقات حتی از آن نیز مطلع نیستند. شما ممکن است در عین حال تجربه خستگی در یک دقیقه و سرشار از انرژی بودن را در دقایق بعدی را داشته باشید آن هم فقط به دلیل چیزی مانند دعوتی غیرمنتظره به یک میهمانی یا به پایان رسیدن پروژه (تحقیق) پایان ترم دانشگاهی. زمانی که مردم خیلی می‌ترسند یا بسیار عصبانی و هیجان‌زده هستند، متوجه می‌شوند که نیرومندتر از هر زمانی در گذشته شده‌اند. بعضی از آسیایی‌ها این موضوع را با گفتن اینکه در چنین موقعیت‌هایی، مردم بطور حسّی بر کی خود با شیوه‌ای درست تمرکز کرده‌اند تا انرژی باورنکردنی خود را دریافت کنند. تعدادی از اساتید هنرهای رزمی معتقدند که با تمرین شخص می‌تواند فرا گیرد که کی خود را کنترل کند تا انرژی را هر زمانی که بخواهد به خود انتقال دهد. بخشی از این یادگیری، فریاد کشیدن است. کیای (فریاد) به معنای کار کردن با نیروی کی یا هماهنگی نمودن با کی است.

اما شما مجبور نیستید که به کی اعتقاد داشته باشید تا درک کنید که چرا فریاد کشیدن ممکن است تکنیک‌های کاراته شما قوی‌تر کند. با کمک کیای هنرجویان کاراته در زمان نواختن ضربات مطمئن خواهند شد که بازدم انجام داده و تمامی انرژی حاصل از کی را تخلیه و متعاقباً از تخلیه این انرژی به آرامش درونی (ریلـکس) می‌رسند. کارشناسان امور ورزشی معتقدند که فرد زمانی دارای قدرت و سرعت است که در آرامش باشد. به همین دلیل است که وزنه‌برداران در هنگام بلند کردن وزنه‌های سنگین بازدم انجام می‌دهند و باز به همین دلیل است که می‌توان از حتی طریق تلویزیون بازدم تند و شدید بوکسورها را روی رینگ و در زمان نواختن مشت‌های سنگین‌شان شنید. همین دلیل برای تمامی مربیان کاراته نیز وجود دارد چه به اهمیت کیای واقف باشند، چه نباشند.

یک کیای صحیح از ریه‌ها نمی‌آید، بلکه از قسمت تحتانی شکم یا تاندن برمی‌خیزد. مرتباً از ریه فریاد نکشید زیرا این کار شما را به زودی خسته کرده و حتی گلویتان آسیب می‌رسانید.

ممکن است در دوجو و زمانی که شما یا دوستانتان در طی تمرینات کیای می‌کشند، انگیزه بیشتری برای این کار پیدا کنید. حتی بعد از دریافت ضربه مؤثری از سوی حریف، یک کیای خوب می‌تواند به شما جرأت حمله کردن بدهد. نهایتاً، زمانیکه شما از تنفس کردن خود آگاه شوید، می‌توانید شاهد افزایش استقامت و توان رزمی خود باشید.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: